موجب ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی زیر در گندله می‌شوند:
افزایش تخلخل گندله
گندله ازجمله مواد اولیه پرکاربرد در کوره بلند است و در روش تولید محصولات فولادی به روش احیای مستقیم مورداستفاده قرار می‌گیرد. زیرا اجزای به‌کاررفته در تولید گندله موجب افزایش درجه تخلخل، سطح تماس و تماس جامد می‌شود و احیا پذیری آهن را افزایش می‌دهد. تخلخل انواع گندله معمولاً بین 25 تا 30 درصد است.
کاهش چگالی گندله آهن
یکی از تأثیرات اجزای گندله بر ویژگی‌های فیزیکی آن، کاهش چگالی است. همواره میان تخلخل و چگالی رابطه معکوس برقرار است. بنابراین، با افزایش تخلخل، چگالی گندله کاهش می‌یابد.
ایجاد سرباره
یکی از محصولات فرایند گندله‌سازی، سرباره است. سرباره درواقع ترکیبی از سیلیکات و اکسیدهای فلزی پیچیده است که بعد از سرد شدن، به شکل جامد در کاربردهای مختلف به‌عنوان مصالح زیرسازی جاده، مواد نسوز، بالاست راه‌آهن، مصالح سنگی آسفالت و بتن و… استفاده می‌شود.
تسهیل فرایند گندله‌سازی
مواد افزودنی به‌کاررفته در ساخت گندله خواص متالورژی توپ‌ها را تنظیم کرده و برای ایجاد تکه‌های گندله، مانند چسبی محکم عمل می‌کنند.
افزایش استحکام گندله
درواقع این ترکیباتی مانند بنتونیت هستند که ترکیبات و اجزای به‌کاررفته در ساخت گندله را به یکدیگر چسبانده و موجب استحکام بالای توپ‌ها می‌شوند. این گندله حتی در برابر تنش‌های گرمایی در محیط‌های احیاکننده نیز استحکام بالایی از خود نشان می‌دهند.